Panjoel @ Restaurant Woods

Het is een klein maandje na ons laatste etentje in Oirschot en aangezien de corona pandemie nu een beetje is afgenomen hebben we maar snel weer een etentje gepland. We gaan vandaag eten in Leiden. Dit betekent voor ons allemaal weer een flinke reis naar de randstad. Terwijl we deze kant op rijden vragen we allemaal af of we wel de juiste keuze hebben gemaakt. Dagelijks zien we de berichten in de media dat het aantal besmettingen in deze regio toeneemt. En nu gaan wij hier naartoe. Maar avonden als deze kunnen we allemaal niet missen. Dus de wil om te gaan is groter dan de angst. En als ik zeg dat we het allemaal niet willen missen, moeten we er meteen bij vermelden dat Sander en Nick er beide niet bij kunnen zijn. Zij kunnen het helaas wel missen. Dus wederom is Dion degene die ons uit de brand komt helpen.
Rik is lief om ons allemaal op te pikken en heeft hiernaast ook nog voor BVO gezorgd. Het leven kan dus haast niet beter. De reis naar Leiden verloopt dan ook erg voorspoedig, totdat we er bijna zijn. Want bij een lange reis is het gebruikelijke weer aan de hand, met nog maar een klein stukje te gaan moet Erik weer op zoek naar een wc. Gelukkig na veel inpraten op de jongen kan hij het nog even ophouden en enkele minuten later zijn we ook al bij het restaurant. Rik gooit de auto in een parkeerhaven, Erik sprint naar een wc. Naast ons staat een mooie cabrio te glimmen in de zon, we hebben ook meteen een plaats om onze lege blikken bier weg te gooien. In een prullenbak op de parkeerplaats, want we zijn geen beesten. Tim heeft vandaag gezorgd dat we bij Woods in Leiden welkom zijn. Hierbij heeft Tim de nadrukkelijke boodschap meegegeven dat we allemaal een zonnebril mee moeten nemen ivm de locatie van het restaurant. Aangezien we allemaal altijd erg goed naar Tim luisteren hebben Dion en Erik natuurlijk geen zonnebril meegenomen. Bij aankomst hebben ze hier toch wel snel spijt van, want ons tafeltje is heerlijk gepositioneerd aan het water, met de ondergaande zon erbij die perfect in onze gezichtjes schijnt.

Terwijl er rustig op de achtergrond bootjes voorbij kabbelen beginnen we aan de eerste fles wijn. Tim komt net ietsjes te laat aan, maar voor deze ene keer zien we het graag door de vingers. Vandaag is ook weer de eerste keer sinds tijden dat Tim niet met de auto is moeten komen, dus vandaag mag hij lekker met ons mee drinken. Al snel krijgen we een heerlijk aperitiefje van de chef en hierna beginnen we al snel aan ons gebruikelijke menu. We kiezen deze keer een wijntje uit en hier blijven we lekker heel de avond bij. De flessen vinden snel onze tafel en gecombineerd met de locatie maken we ons op voor een heerlijke avondje. Iedereen die naar de wc gaat staat echter voor een verassing. Deze is namelijk nogal verstopt in het restaurant en haast iedereen loopt eerst een green egg showroom binnen in plaats van de wc. We laten ons hier echter niet door van slag brengen, want je kan ook gewoon een boodschap doen in een green egg. We ontvangen van de chef een heerlijk 5 gangenmenu met natuurlijk een afsluitend kaasplankje. Dit samen met de wijnen beloofd een heerlijk avondje te worden. Wat we allemaal op hebben is gebruikelijk een beetje wazig, maar het was weer goddelijk. Wat vlees, wat vis, wat anders. Frites bij het hoofdgerecht en tussendoor erg veel wijn om het allemaal weg te spoelen. Goed hydrateren is en blijft de basis tot succes en god wat hebben we gehydrateerd deze avond. Iedereen gaat er heerlijk op. Dion doet vandaag zijn best om de schoenen van Sander en Nick te vullen. Rik heeft de rol van huisfotograaf overgenomen van Nick. Dus eigenlijk missen we de jongens vanavond niet eens.
Halverwege het eten en drinken komt langzaam de tijd dat het erg uit de hand aan het lopen is. Het begint allemaal met Mike die een beetje is afgeleid door een bootje met naar alle waarschijnlijkheid een vrijgezellenfeest of teamuitje en die zijn glas vol met wijn half op zijn brillenkoker zet. De glazen zijn in Leiden niet zo robuust als hij gewend is en al snel heeft hij twee stukken glas in zijn handen. Dit is het startsein om nog iets meer te drinken voor de jongens. Terwijl de flauwe grappen over de zonnebrillen en PC principal voorbij komen houdt Erik de wijn niet meer binnen en al snel sprietst hij het uit van het lachen. Om zich maar een beetje in de dekken, gooit ie er maar een corona hoestje uit om het te verbergen. Maar tussen al dit geweld door is het ook tijd voor belangrijke zaken. Tussen neus en lippen door wordt Dion gecomplimenteerd voor zijn bijdrage de laatste etentjes en de keuze is ook snel gemaakt om Dion officieel toe te voegen tot de panjoel. Een jaar nadat we een zestal zijn geworden, zijn we dus nu een zevental. Precies het aantal waar Mike zich altijd fanatiek tegen heeft verzet, omdat het moeilijker is met reserveren. Maar ook hij kan niet meer om Dion heen. Rik blijft maar elke keer omkijken als hij hakjes hoort lopen op de vlonder. Telkens hoopt hij maar dat dit een bloedmooie vrouw is, het is alleen elke keer weer dezelfde ober. En dat komt dan van de jongen die niet drinkt.
En terwijl we meer en meer drinken begint ons gedrag ook langzaam over te slaan op de bootjes die langs komen. Waren het in het begin van de avond nog rustige varende gezellige groepen, is nu het potje tokkies en kakkers in Leiden open getrokken. De wc wordt ook steeds beter en beter gevonden. Helaas voor Mike heeft ook Rik de lichtschakelaar gevonden van de wc en al snel staat hij helemaal in het donker te plassen. Gelukkig wordt hij gered door een andere klant van het restaurant die vreemd staat te kijken als hij de lamp van de wc aandoet en iemand in het donker ziet staan te plassen. Maar zo verrassend is het leven nou eenmaal.

Na het menu wordt het tijd voor een heerlijk kaasplankje. Dit kaasplankje wordt een beetje cheap ass gepresenteerd. Ze weten in Leiden niet veel over de kazen, dus onder elke kaas ligt een geprint papiertje met de uitleg over de kaas. Schijnbaar is het voor de staf van obers te moeilijk om vier kazen uit hun hoofd te leren en hier een verhaaltje bij te vertellen. Over de port bij de kaas kennen ze weer wel een leuk verhaaltje. Mike interesseert het allemaal niet meer en schreeuwt meteen dat er maar 4 glazen gebracht moeten worden. De port was erg lekker, maar toen we de rekening gepresenteerd kregen waren er wel enkele boze blikken richting Mike dat hij de ober niet uit heeft laten praten. Er is schijnbaar voor de duurste variant port gekozen.
Na de port is het natuurlijk tijd om nog even lekker af te sluiten met wat borrels. Dion moet nog even aan dit fenomeen wennen is aan de Likeur 43 met ijs gegaan. Hij heeft nog niet helemaal door dat we geen vrouwen zijn. Maar dit wordt in de aanpassingsperiode nog even geaccepteerd. Gelukkig gaat hij na de Likeur 43 aan de baco, wat misschien net zo erg is. Bij Woods zijn ze ook niet erg gewend dat er mensen baco drinken, want het wordt in een gin glas geschonken. Maar ook dit accepteren we maar van Dion. Langzaam zullen we hem wel gaan aanleren hoe er echte mannen whiskey moet worden gedronken. Erik zit ondertussen al een half uur aan de hik en wil graag zijn aandacht ergens anders aan besteden. Dus al snel wordt de telefoon van Mike op tafel geslingerd, om lekker als groep samen te tinderen in Leiden. Er komt een groot scala aan dames voorbij en ook komt de ongelofelijke gebrek aan tact van Mike voorbij. Behalve dat hij voor alles en iedereen dezelfde openingszin gebruikt, worden er ook behoorlijk wat namen verkeerd geschreven. Maar de alcohol zal hier ook wel een rol in spelen, want hij heeft wel meer moeite om nog correct te zijn in het leven.

We zijn ondertussen de laatste over in het restaurant en langzaam maar zeker wordt rond ons alles al opgeruimd. Het is dus voor ons de tijd om weer terug te gaan rijden naar het zuiden. Als we de rekening krijgen, moeten we ons toch wel even achter de oren krabben. We hebben wel vaker dure avondjes, maar dit slaat alles. We verschieten dermate erg van de rekening dat we er allemaal even stil van worden. Iets wat heel de avond nog niet is gebeurd. Terwijl Erik aan het onderhandelen is en de rekening aanbetalen is. Speelt Dion met zijn cola flesje. Direct wordt hij nogal indringend door Mike opgedragen om dit maar in de rivier te gooien ter compensatie van de rekening. Waarom dit ook maar iets compenseert is niet helemaal duidelijk. Maar Dion volgt hem direct op en al snel vliegt het flesje het water in. De ober kijkt het allemaal een beetje hoofdschuddend aan, maar omdat wij vanavond het restaurant behoorlijk sponsoren wordt het allemaal maar geaccepteerd.
Tim heeft slechts een klein fietstocht voor de boeg, de rest een flinke auto tocht. De sfeer zit er goed in en er is geen bier meer aanwezig. Er wordt dus snel even een shoarma tent gezocht die open is om wat BVO te halen. De tent die gevonden wordt is zonder twijfel een front voor een drugslab. Mike gaat alleen naar binnen en is zijn ogen aan het uitkijken, hoe er bij een shoarmatent halverwege een industrieterrein binnen een kleine tiental mannen van middelbare leeftijd rondhangen. De ene nog duisterder dan de andere, maar ze hebben bier. Dus wij zijn tevreden. Er wordt snel in de auto gesprongen voor de lange terugweg. En tochten naar huis kunnen niet gaan zonder dat er knetter hard Sefa wordt geblazen en Mike die gewoon in slaap valt. Het gebruikelijke recept dus.