Het is de derde maand van het jaar en we gaan alweer voor de tweede keer uit eten met ons tafelgenootschap. We zijn het nieuwe jaar dus vol goede moed aan het aanvallen. Dit op de vooravond van de coronacrisis in Nederland. Speciaal hierom zijn we maar met een beperkte groep. Tim is er helaas wederom niet bij aanwezig en we hebben ook niemand die zijn schoenen kan vullen. Dat is uberhaupt al een probleem met schoenmaat zeilboot. We mogen ergens gaan eten in Eindhoven. Rik is vandaag verantwoordelijk voor de restaurantkeuze en hij heeft het weer angstvallig geheim gehouden waar we gaan eten. Het enige wat hij heeft los gelaten is dat we om zes uur in de Travalgur Pub moeten zijn. Rond zessen zijn we dan ook allemaal aanwezig in een afgeladen volle Travalgur Pub. We jagen even wat mensen weg en hebben hierom al snel een plaatsje aan de bar. De speciaal biertjes staan ook vrij snel voor onze neus. Nick heeft vandaag een nieuwe jas bij, zo nieuw dat hij pas net uit de doos is gehaald. Angstvallig moet er dus een speciaal plaatsje worden vrijgemaakt voor zijn jas, zodat hij hem continue in de gaten kan houden. Na het speciaal bier vinden ook weer snel de bitterballen onze plek. We moeten doordrinken en dooreten want we worden ook al weer verwacht bij het restaurant. Rik kan het niet langer geheim houden en geeft aan dat we bij Fifth op het NRE terrein gaan eten. Een aantal van ons hebben er al goede verhalen van gehoord dus er is direct een waar verwachtingspatroon aanwezig. Lang kunnen we er niet over nadenken, want we moeten nog een stukje lopen naar het restaurant.
Het is maar een kleine looptocht dus we zijn redelijk snel bij het restaurant aangekomen. Rik wist zeker waar het restaurant was. Alleen hoe dichterbij we bij de bestemming kwamen, hoe meer de beste jongeman begint te twijfelen. Is het deze afslag of toch de volgende. Er zit misschien wat twijfel in, maar we komen aan bij FIFTH op het NRE terrein. Het is een mooie locatie op pseudo klein strijp in Eindhoven.

Bij binnenkomst wordt natuurlijk direct gevraagd of we onze jassen willen afgeven. Dit is voor niemand een probleem, alleen Nick moet er toch wel weer over nadenken. Want hij heeft een nieuwe jas, zo nieuw dat hij pas net uit de doos is gehaald. Nick zegt dit ook continue dus we moeten hem maar op zijn woord geloven. We worden direct langs de ingang aan een tweetal mooie tweed tafeltjes neergezet. Direct wordt er een amuse op tafel gezet en wordt er plaats gemaakt om een flesje wijn vooraf te drinken. We zitten in Eindhoven, want we krijgen voor de verandering weer eens een buitenlandse ober. We zijn na alle avonturen hier al een beetje op ingesteld en switchen zonder problemen voor de beste man over op het Engels. Het eten wordt alleen bezorgd door een uiterst mooie vrouwelijke bedienden. Gelukkig zitten we langs de keuken en kunnen we onze ogen goede kost geven. Want daar zijn we toch ook wel een beetje voor gekomen. Het doet met zekerheid niet onder aan de ervaring van FIFTH.

Het eten wat we vanavond krijgen voorgeschoteld is echt heerlijk. De wijn die we voorgeschoteld krijgen is misschien nog wel beter. Echter de wijn begint ook zijn slachtoffers te eisen. 5 gangen eten en 5 gangen wijn is vandaag niet aan alle jongens besteed. De eerste gang met wijn is nog netjes een glaasje. Maar onze ober heeft al snel door met wat voor mensen hij te maken heeft. Dus in het vervolg worden de glazen voller geschonken en niet snel later laat hij de fles gewoon achter op tafel. Dit is aan ons echt wel besteed en we zitten heerlijk te tutten aan de wijn. De enige onderbreking die we nog hebben is het eten wat wordt gebracht. En het eten was echt verrukkelijk. Zo lekker dat we volledig flabbergasted zijn en we geen idee meer hebben wat we precies op hebben. De wijn zal ook wel zijn rol hierin hebben gespeeld want we weten er allen bar weinig meer vanaf. Mike weet nog dat hij een hemelse zwezerik op heeft. Erik herinnert zich nog een steak of zoiets. Rik weet echt helemaal niks meer. En Sander houd niet op over het brood. De foto's helpen ons in ieder geval erg. Nick heeft zich als fotograaf weer lekker niet ingehouden dus alles staat perfect op de foto.
Tussen al het hemelse eten en drinken worden er ook nog serieuze onderwerpen aangesneden. Mike mag even helemaal leeglopen over alle corona stress die hij meemaakt op het werk. De rest van de jongens mogen even losgaan zonder hun kids erbij, want het thuiswerken begint hier nu al slachtoffers te eisen. Tussen al dit geweld is Nick het eerste slachtoffer wat is gevallen. Hij besluit tijdens het kaasplankje maar op de tafel te gaan liggen met zijn hoofd omdat hij de kaas niet meer weg krijgt. Begrijpelijke reactie natuurlijk. Het kaasplankje is dus geweest, dus het wordt ook voor ons tijd om te gaan.
Alle restaurants geven tegenwoordig de kassabon niet zomaar meer. Nee deze wordt overhandigd in een kek doosje. Zodra het doosje op tafel land begint er een ware worsteling tussen ons om de paar snoepjes die erin zitten. Sander zit op de eerste rij en heeft nog een extra gang aan snoep te pakken, de rest heeft dus iets minder geluk. Rik begint ondertussen net als gewoonlijk weer eens met de kaars te spelen, er worden wat spulletjes in de brand gezet, de kaars wordt uitgeblazen. We weten ondertussen wel wat er gaat gebeuren. Deze keer heeft Rik echter voor ons een verrassing in petto, hij blaast de kaars eens niet uit. De rest heeft het niet door en voordat we het merken staat het kekke doosje waar de bon in kwam een beetje te smeulen. Niks ernstigs, maar precies genoeg om bij Rik zijn dronken basstem weer eens te activeren. Deze keer worden we gelukkig niet direct door de eigenaar aangesproken, maar op het moment dat Rik in het Duits begint te schreeuwen wordt er toch even door de rest ingegrepen. We weten ondertussen hoe deze jongen is en een kleine corrigerende tik is ooit voldoende. Nick heeft ondertussen zijn hoofd van de tafel af kunnen tillen, het is dus tijd om nog even snel Eindhoven in te duiken. Niet te lang, want Mike moet morgen nog werken. De beste jongeman is ondertussen goed onderweg, maar blijft dit maar schreeuwen "eventjes maar naar de stad, want ik moet morgen nog werken". Niemand geloofd ook maar een beetje dat Mike het nog rustig aan gaat doen, hiervoor is de boot allang vertrokken.

Aangekomen op stratum blijkt dat het corona virus vrees hier ook al is losgebarsten. Heel de stad is al gesloten of verlaten. We besluiten dus maar in de Peppers te beginnen. Direct bij binnenkomst worden we verrast door de geur die hier hangt. Ik weet niet hoe we dit nog verrassend kunnen vinden, want het stinkt hier al jaren. Toch zijn we even van onze apropos gebracht, want de geur brand onze neuzen in. We komen pas weer bij zinnen als Rik baldadig stukken van het cafe begint te slopen. Hij begint aan vanalles te trekken en het duurt ook niet lang voordat hij een stuk muur in zijn handen heeft. De barman begint al vreemd naar de beste man te kijken en de rest besluit maar even om het bier achterover te gooien en naar een andere tent te gaan.
We belanden aan de overkant van de straat in 't Lempke. Ook hier is het gelukkig vrij rustig. Nick begint direct een mooi plaatsje te zoeken voor zijn jas. Deze jas is vandaag pas uit de doos gehaald zo nieuw is hij. Mike weet wel een makkelijke oplossing en de jassen worden over een reling gegooid. Het duurt dan ook niet lang voordat de jas van Nick op de grond ligt, net in een plas met bier. Dat is heel jammer, maar het gaat allemaal al aardig langs Nick heen. Er wordt in een lekker tempo bier achterover gegooid en voordat we het weten ligt de nieuwe jas van Nick weer op de grond, deze keer gelukkig in een andere plas met bier. Jammer van de nieuwe jas die net uit de doos komt.
Maar na al het uitgaansgeweld is het toch echt tijd om naar huis te gaan. Mike en Sander zijn al snel in een heftige omhelzing beland en in een hele discussie over plassers en piemels. Waar het precies over ging, weten ze niet meer. Maar er werd even hevig gediscussieerd. Erik mag vanavond zijn best gaan doen om alle jongens veilig thuis te krijgen. De laatste keer dat Erik dit deed, nam hij alleen een omweg door heel Brabant. Mike die morgenvroeg moet werken is dus maar zo slim om met zijn fietsje maar huis te gaan.

Na deze avond mogen we van een godswonder spreken dat Mike gewoon op tijd aanwezig was op zijn werk en dat zijn kater wel meeviel. Bij hem viel het wel mee, Rik was echter echt gesneuveld. Het heeft tot laat in de middag geduurd voordat hij weer een beetje aanspreekbaar was. De andere jongens die gedronken hebben houden maar wijselijk hun mond dicht, dus hun toestand laat zich alleen maar raden. Weer een etentje in Eindhoven en het is weer geeindigd in een slachtpartij. Er begint langzaam toch een zeker lijn naar voren te komen in ons gedrag.
Maar wat kunnen we zeggen van de avond. Het eten was weer heerlijk, het gezelschap was beter. De drank was lekker, de vriendschap was beter. Avonden als deze bewijzen maar weer eens waarom we dit tafelgenootschap zijn opgestart. Allemaal zijn we hier thuis. Niemand kijkt elkaar vreemd aan en we nemen de tijd voor iedereen. Zelfs in deze social distancing tijden.