Panjoel @ Restaurant de Huyskamer

Het is weer eens zover. Het nieuwe jaar is begonnen en de nieuwsjaarresoluties zijn net geschreven. Voor ons is het dan ook weer eens tijd om samen te komen en te reflecteren op 2019. Dit gaan we doen op de eerste de beste mogelijkheid in 2020. En waar mogen we het dit gaan doen, in Gilze of all places. We kennen Gilze natuurlijk allemaal als een plaats waar Nick al zijn stoere verhalen beleeft, vandaag dus aan ons de eer om onderdeel te zijn van zo'n verhaal. Nick heeft vanavond gereserveerd in de Huyskamer in Gilze. En we mogen ons opmaken voor een heus avontuur in Gilze. Helaas voor ons kan Tim niet, hierom hebben we een vervanger voor hem gevonden. Zijn vervanger kent vele namen: het langharige orakel, de yeti uit Acht. Maar beter is hij bekend onder de naam Dion.
Dion weet niet echt wat hij vanavond allemaal kan verwachten. Hij weet niet veel, alleen dat er geregeld veel wordt gedronken. Rik is ditmaal zo galant om ons allemaal op te komen halen, wat wij allemaal erg kunnen waarderen. Want hoe kom je anders in Gilze terecht?
Het is een heerlijke zachte winteravond en Dion heeft totaal geen argwaan als Rik en Mike in de auto zitten met dikke winterjassen tot bovenin dicht geknoopt. De vreemde blikken komen pas als Sander in een fantastisch bordeaux rood pak tevoorschijn komt. Rik en Mike kunnen de lach niet meer houden en doen snel hun jassen ook uit. Dion verschiet een beetje als beide mannen ook een net kostuum aan hebben. Dion begint helemaal in de stress te schieten als ook Erik aan komt lopen in een waanzinnig kostuum. Direct is de beste Yeti tot de conclusie gekomen dat hij zich een beetje underdressed heeft. De andere mannen komen niet meer bij van het lachen. Dat lachen verdwijnt pas als ze tot de conclusie komen dat er geen BVO is meegenomen ditmaal. Maar als echte heren slaan ze zich wel door deze tegenslag heen. Bij aankomst in het restaurant valt er direct een stilte, vier man perfect gekleed en een hobo uit Acht komen binnenlopen. Dat verwachten ze in Gilze natuurlijk niet. Nick zit ook te shinen in zijn beste kostuum. Er wordt flink gelachen, Dion is de schok een beetje voorbij en maakt zich op voor een stevig hels avondje. Hoe kunnen we dit jaar beter beginnen dan met een heerlijk flesje Champagne. Dion is nog een beetje ondersteboven en verbaast zich over de snelheid waarbij de keuze is gemaakt om aan de champagne te gaan. Maar hij heeft vanavond geen keus, hij dient maar mee te gaan met de flow van de mannen.

Nick voelt zich alweer snel in zijn element en als zelf aangesteld vaste fotograaf gaat hij direct helemaal los. Groepsfoto, portretten en foodfoto's, niks is voor deze man een brug te ver. Dion is als een leek nog uitgebreid de menukaart aan het besturen, terwijl de rest al in de startblokken zit om aan het verrassingsmenu met wijnarrangement te beginnen. Niet snel na de champagne is het al tijd voor de eerste gang en de daarbij behorende lekkere wijn. Niet veel later vliegen de eerste absurde verhalen al over de tafel. Gelukkig zitten we deze keer in een hoekje en niet midden in het restaurant en is Rik vandaag de chauffeur. De andere gasten in het restaurant kunnen rustig ademhalen. De jongen met de dronken basstem is vandaag dus niet aanwezig. Dion past zich ondertussen snel aan. Hij heeft zijn wankele beginfase overbrugt en begint ook al snel de ene na de andere lachwekkende anekdote te vertellen. De een nog vager dan dat de andere seksistisch is. Maar dat maakt niet uit, precies daarom zijn we samen.

Tussen alle praat door is er ook nog her en der een moment van bezinning. Iedereen heeft wel even de tijd om even serieus iets te vertellen. We groeien wederom een beetje verder naar elkaar toe op deze momenten. Dion doet erg goed zijn best om de flinke leegte die Tim achterlaat in te vullen. En wat zullen we er van zeggen, hij doet erg zijn best. Maar de zeven meter leegte die Tim achterlaat is niet zo snel te vullen. En dan hebben we ook nog eten tussendoor. Het eten is lekker, net als altijd. Het was allemaal een beetje anders. De smaakmaker was een popcorn met ras el hanout kruiden, heerlijk maar een beetje vreemd. Hierna krijgen we een heerlijk voorgerechtje, wat vis, wat wild, wat vlees. Alles was heerlijk.
En toen kwam het nagerecht, wat zullen we daar van maken. Bovenal was het een fraai bordje. Het nagerecht zelf was ansich oké. Het is wat ijs, wat rabarber, wat crumble en wat mouse. Hiernaast lag er ook nog een ananas op. En daar zat nou precies het probleem. Dit was geen lekker zoet stukje ananas. Maar het meest zure stuk ananas dat er ooit aan een boom heeft gegroeid. En wie nu denkt, dat ananassen niet aan bomen groeien heeft helemaal gelijk. Deze ananas echter wel, zo zuur was ie. De tranen stonden bij ons allemaal in de ogen, maar strijders dat we zijn hebben de meeste van ons het wel gewoon opgegeten. Toen de gastvrouw kwam vragen of het eten smaakte. Werden er toch wel wat vertwijfelde blikken over de tafel gegooid. Voor het eerst in ons bestaan van het tafelbroederschap hebben we toch even vermeld dat de ananas niet te knauwen was zo zuur. Niet veel later kwam de gastvrouw gelukkig terug om ons gelijk te geven. Helaas voor ons doen ze in Gilze niet aan wat compensatie, dus met een glimlach werden we afgescheept.
Maar we worden niet veel later wel verrast met nog een kaasplankje. We waren weer eens vergeten dat het menu nog niet was afgelopen. Bij dit kaasplankje kregen we ook een heerlijk dessertwijntje. En vervolgens ontstond er een aparte discussie aan de tafel tussen Nick en Mike. De beste Nick die klaarblijkelijk geen smaakpapillen in zijn mond heeft, vergelijkt de heerlijke dessertwijn met hugo en geeft vervolgens vlierbessen de schuld. Dit schiet bij Mike in het verkeerde keelgat en vervolgens eisen ze allebei hun gelijk op. Iedereen wordt bij de discussie getrokken en gedwongen om een kant te kiezen. Rik heeft niet eens iets gedronken van de wijn en krijgt een spreekwoordelijk pistool op zijn hoofd gezet om een kant te kiezen, zo hoog loopt de discussie op.
De gastvrouw hoort al het geroezemoes en komt even polshoogte nemen. Direct krijgt ze de vraag of we goedkope hugo hebben gedronken of een heerlijk dessertwijntje. Wat blijkt, het was een dessertwijn met een tintje van vlierbessen. Dus de beide mannen hebben gelijk. Ze willen het elkaar niet geven, maar het is niet anders. Hierna is het toch tijd om te betalen en eens het nachtleven van Gilze in te duiken.

Uit gaan in Gilze, we weten niet allemaal wat we hiervan moeten denken. We hebben jarenlang van Nick wilde verhalen gehoord over het nachtleven in Gilze. Maar op het moment dat we het restaurant verlaten, is het gehele dorp verlaten. We moeten een klein stukje wandelen, maar dan komen we toch echt aan in de hotspot van Gilze. Een soort van Ierse pub, maar dan zonder de Ieren. Bij binnenkomst worden we een beetje vreemd aangekeken. In het dorpse Gilze, komen er opeens 5 mannen perfect gekleed een soort van Ierse pub inlopen. Het lijkt het begin van een slechte grap, maar dat staat ook wel weer gelijk aan het leven in Gilze. Een slechte grap.
Mike heeft er zin in en de biertjes smaken de beste jongen heerlijk. Er wordt gas gegeven door hem. Het bier vloeit rijkelijk, de colbertjes en stropdassen worden afgedaan. Het is tijd om te heisen. Mike neemt meteen zijn natuurlijke vorm aan en blijft maar naar de bar lopen om te bestellen. Rik heeft het even over de shots shots shots, maar bedenkt zich dan dat hij vandaag de chauffeur is. Na het bier duurt het niet lang voordat de snacks op tafel komen. Want het is niet alsof we net uit een restaurant hier naartoe zijn gelopen.
Maar dat drukt de pret niet, de Yeti uit Acht is ondertussen volledig ontdooit en gooit hier echt alle schroom van zich af. We hebben zoveel plezier dat we de tijd aan het vergeten zijn. Iedereen vergeet de tijd, behalve onze chauffeur. Dus het is toch echt tijd om Gilze onze rug weer toe te keren en richting het mooie Zuid-Oost Brabant te gaan. Door al ons enthousiasme vergeten we een nieuwe datum te prikken. Maar daar mogen we wel weer een ellenlange discussie over voeren in de app. Wat de volgende dag overblijft is het gevoel van eens eten in Gilze. Direct komen allemaal vragen boven, was het zoals Nick ons al die jaren doet geloven? Nee het was beter.