Het is twee maanden na het vleesfestival van Leiden. Er is in de tussentijd voor ons alle veel veranderd dus we zijn weer toe aan een heerlijke maaltijd met nog beter gezelschap. Helaas kan Tim door omstandigheden niet aanhaken. Maar dat zal het plezier naar alle waarschijnlijk niet minder gaan maken. Er staat vandaag een bijzondere avond op de planning, we gaan namelijk uit eten bij bekenden van Erik. Doordat het restaurant niet om de hoek ligt, heeft Erik ook galant aangeboden om zelf voor het vervoer te zorgen vandaag. Al snel blijkt dat Erik hierom een wereldreis door Brabant moet gaan ondernemen. Maar hij pikt ons allemaal op om richting Bladel te vertrekken. Helaas laat Erik op de heenweg ten opzichte van onze vorige chauffeur één steekje vallen. Hij zorgt niet voor de gewenste bvo-tjes. Gelukkig is Mike zo attent om zijn koelkast te plunderen en zijn steentje bij te dragen. Hiernaast heeft hij voor de chauffeur van dienst ook nog een verrassing, want hij komt met een limited edition Wiske en Siske op de proppen. Dat is ook het enige positieve wat Mike wederom heel de heenweg bijdraagt. Hij denkt dat we naar Waalre gaan, hij klaagt weer als vanouds en nadat Nick’s vleespet weer ter sprake heeft gebracht, houdt de beste man daar ook niet meer over op. Maar na een korte reis komen we dan toch nog in Bladel terecht. Erik wil zijn auto direct in de eerste de beste parkeerhaven plaatsen, maar besluit na even twijfelen gelukkig toch maar om door te rijden tot de grote parkeerplaats van het dorp. Gelukkig ligt hier het restaurant van de avond ook, vandaag gaan we dus eten in Het klavertje in Bladel.
Nadat we geparkeerd hebben, zitten we helaas nog met het probleem van lege blikken bier. Hierbij is klaarblijkend ook de prullenbak nog niet in Bladel uitgevonden, dus kunnen we er niet veel mee. Om een restaurant binnen te lopen met bier in onze handen gaat zelf ons iets te ver. Dus na even zoeken kunnen we ons gelukkig “netjes” ontdoen van de blikken. Het restaurant is gelegen aan het dorpsplein van Bladel en na kort overleg met de chef besluiten we even op het terras een heerlijk wijntje vooraf te pakken. Er wordt direct een fles cava opgetrokken die perfect bij het menu van vanavond zal aanslaan. We zijn allemaal niet erg bekend me Bladel, dus we geven de eerste minuten onze ogen rustig de kost. Totdat Nick met een verhaal over Bladel en zijn jeugd op de proppen komt. Het is langdradig en vol met anekdotes die de rest niet begrijpt, maar deze jongen is in een grijs verleden ooit met een dropping in Bladel terecht gekomen. Fijn voor hem, helaas niet fijn voor ons. Want het duurt even totdat het verhaal tot zijn climax komt. Na deze binnenkomer van Nick hebben we allen even de tijd om ons leven te overzien. Er is de afgelopen maanden veel gebeurd en nu we weer samen zijn is er even de tijd om te reflexteren en bezinnen. Maar de cava raakt langzaam op en dat betekend dat het tijd wordt om aan het diner te beginnen.

Bij Erik zit er langzaam wel een gezonde spanning in zijn lichaam. Hij neemt namelijk wel een grote stap door ons tafelbroederschap uit te nodigen bij een bekende. Hij weet hoe we kunnen zijn tijdens en na het eten. En hij weet ook dat we vaak wel een indruk achter laten. Vraag dit maar aan de eigenaar van Foodbar D' Stomerij in Oirschot waar we zonder twijfel nog steeds op de zwarte lijst staan. We worden direct achterin het restaurant geplaatst aan een ronde tafel. We hebben hier een mooi overzicht van de rest van het restaurant. Helaas is het niet erg druk in het restaurant, want we zijn de enige gasten. We weten nog niet of dit komt doordat Erik ons heeft aangekondigd en dat het restaurant is afgesloten voor ons, of dat het gewoon een rustige avond is.
Keuze in het menu hebben we vandaag alleen niet. Erik heeft al exact doorgegeven aan de chef waar we van houden. Dus we mogen niet spieken op een kaart om vervolgens toch een 5 gangen menu van de chef te bestellen. Dit is allemaal al voor ons gedaan. Zelden zijn we allemaal in zo’n gespreid bedje aangekomen dus we zijn wel een beetje onder de indruk van de voorbereiding van Erik. De wijn wordt samen met de eerste gang inschonken en we worden verrast met een heerlijke rode wijn. Mike heeft zich al snel voorgenomen om heel de avond bij elke wijn te vragen naar aardse tonen. Dus hij dringt zich lekker op en gaat telkens een dialoog aan over de tonen van de wijn. Niemand vindt dit leuk behalve Mike, maar hij is gelukkig tevreden met zichzelf. De wijn wordt vergezeld met een heerlijke carpaccio. Tim is er niet eens bij vandaag en toch eten we carpaccio. We merken al snel dat de wijn zijn werk aan het doen is, want we worden mondiger. Aangezien we nog steeds de enige gasten zijn in het restaurant levert dit niet direct een probleem op. We kunnen ongegeneerd alles bespreken, zonder ook maar iemand tot last te zijn. Zo’n privé restaurant bevalt ons wel, al snel wordt geopperd om voortaan standaard heel het restaurant af te huren. Maar de kosten hiervoor zullen misschien wel een probleem worden.
Na de carpaccio mogen we aan de soep. En aangezien we in Bladel midden in aspergeland zitten, krijgen we ook een heerlijke aspergesoep. Iedereen eet zijn bordje lekker leeg en langzaamaan beginnen we ons al zorgen te maken over de geur van onze ochtendurine. Samen met de aspergesoep krijgen we ook een soepele witte wijn voorgeschoteld. Nadat dit gerecht op is, vallen we bijna van onze stoelen van verbazing, want er komt een andere gast het restaurant in gelopen. Na een blik op ons tafelgenootschap neemt ze toch maar het wijze besluit om buiten op het terras haar koffie te nuttigen. Wij blij, want de praat van ons is er niet beter op geworden. Maar dat krijg je vanzelf met heerlijk eten en beter gezelschap.

We zijn niet zo erg van de soep. Begrijp me niet verkeerd, het was lekkere soep, maar wij houden toch iets meer van vast voedsel. Dus we zijn allen blij als het tijd wordt voor het eerste hoofdgerecht. We worden verrast met een heerlijk gamba gerecht en hierbij wordt ook een zachte droge rosé geschonken. We zijn normaal niet zo van de rosé, dus dit was een verrassing voor ons. Een aangename verrassing moeten we eerlijk toegeven. De aardse tonen van de rosé passen uitmuntend bij de kerrie saus die bij de gamba’s wordt gereserveerd. We merken toch echt wel dat we alleen in een restaurant zitten en langzaam maar zeker worden we ook steeds iets luidruchtiger, er is toch verder niemand waar we rekening mee moeten houden. Net als we op het moment komen dat het gesprek richting tarrels wordt gestuurd, komt de enige andere gast die buiten op het terras plaats heeft genomen binnen zitten. In een leeg restaurant, langs ons. Van alle plaatsen die leeg zijn, kiest de mevrouw de tafel uit langs ons. We zijn al dermate lang bezig dat dit ons er niet van gaat weerhouden om door te gaan waarmee we al waren begonnen, deze boot is al lang vertrokken en het lijkt erop dat het een goede partyboot is. De wijn doet wederom zijn werk en we praten lekker door met zijn vijven. Al snel valt op dat mevrouw bewust de tafel langs ons heeft gekozen om met onze gesprekken mee te luisteren. De wijn heeft erg zijn werk gedaan bij Nick en deze jongen begint zich over dit feit een beetje op te winden. Net hard genoeg dat zelfs de chefs achter in de keuken dit gehoord zullen hebben. Maar mevrouw blijft stoïcijns voor zich uitstaren, genietend van haar kopje koffie en een luisterend oor richting onze tafel draaien. Wij besluiten dus maar om er nog een schepje bij op te doen. Vol enthousiasme strooien we de anekdotes van vroeger over de tafel. De verhalen van andere panjoel's komen voorbij, de carnavalsavonturen van Erik, de feesten bij Sander vroeger thuis. We springen van de hak op tak. Niks is ons meer te gek en net als we ons zorgen beginnen te maken is het tijd voor het volgende gerecht.
We worden als laatste verrast met een prachtige sukade bedekt onder een hemelse jus, samengemengd met champignons. We zijn als eetgenootschap niet snel stil, maar hier nemen we even de tijd voor. Nadat het gerecht door ons allen is opgepeuzeld, kijken we elkaar vragend aan. Is dit de hemel?? Een leeg restaurant, goed gezelschap en heerlijk vlees. Zo moet het er toch uitzien volgens ons. Terwijl we dit bedenken, worden we verrast met de volgende verrassing. Erik had ons al gewaarschuwd dat er geen kaasplankje op het menu staat. Echter de chef is zijn boekje te buiten gegaan en heeft vanmiddag in allerijl speciaal voor ons gezelschap een kaasplankje samengesteld. Alleen vandaag, alleen voor ons. Ze weten in Bladel bij het Klavertje wel hoe ze aan klantenbinding moeten doen. Al ruim 5 jaar gaan we uit eten, in deze periode hebben we tientallen restaurants bezoekt in verschillende plaatsen in Nederland. Maar dit heeft nog niemand voor ons gedaan. Speciaal voor ons een gerecht samenstellen. De lat wordt voor de komende etentjes wel direct hoog gelegd. En er bestaan direct twijfels of er hier nog ooit aan kan worden getipt. Over het kaasplankje, het was heerlijk. Als de chef dit in een middagje kan klaarmaken, wil ik wel eens weten wat er gebeurd als hij een week de tijd heeft.
Na de kaas is het natuurlijk tijd voor een afzakkertje. De whiskey komt weer op de tafel, behalve voor Rik natuurlijk, hij wil weer speciaal gaan doen met zijn Likeur 43. Of speciaal, laten we het anders noemen. Sander en Erik zijn waarschijnlijk het verstandigst door gewoon rustig aan de thee te gaan. Maar helaas zijn we niet allemaal verstandig. En na het afzakkertje is het echt tijd om afscheid te nemen hier. Heel de keuken is leeggelopen om ons een vaarwel toe te wensen. Sander neemt hier direct de ruimte om iedereen persoonlijk te bedanken. Er worden veel handen geschud, schouderklopjes uit gedeeld en zo nemen we afscheid van Het Klavertje.

Maar we nemen geen afscheid van Bladel. Want nu we hier toch eens zijn willen we wel eens een stukje proeven van het uitgaansleven in Bladel. En daar hadden we al snel spijt van. Na een klein looptocht door het dorpje blijkt er maar in één cafe leven te zitten. Het terras staat vol met mensen en binnen ziet het er ook druk uit. Dus wij direct vol goede hoop naar binnen. We vinden een lekkere tafel waar we alles kunnen overzien in de zaak zonder zelf in het oog te vallen. Dat blijkt ideaal voor ons, want al snel komen we ogen te kort in dit feestcafe. De sfeer die hier hangt valt het beste te omschrijven als een "hart van oranje feest”. Voor een aantal doet het terug denken aan de gouden tijden in cafe de Mens. Hier komt de vibe misschien nog wel het beste in de buurt. Een beetje ordinair maar met wat wijn achter te kiezen uitstekend te doen. Heel het feestcafeetje hangt vol met reclame van fireman. Bij Rik als fervent liefhebber beginnen de temperaturen direct te stijgen, het duurt dan ook niet lang voor de eerste “shots shots shots” over de tafel wordt gegooid. En het duurt nog minder lang voordat de eerste borrels op tafel staan. Jammer voor Rik hebben ze ondanks de massale reclame geen fireman. Maar met de ouderwetse zure matten zijn we ook vrij happy.
Na een avondje heerlijk eten in Het Klavertje en nostalgisch uitgaan in Bladel is het toch echt tijd om weer huiswaarts te keren. Allemaal zijn we blij dat we weldra heerlijk ons bedje kunnen inkruipen. Erik heeft alleen andere plannen. Doordat Mike niet helemaal precies weet welke afslag hij moet hebben, besluit de beste man maar om als eerste richting Sander te rijden. Dit betekent direct maar om langs de huizen van Mike en Rik te rijden. Om naar een gehucht in Zuid Oost Brabant te gaan. Erik heeft hier vrij veel plezier in en rijd dus maar door naar Nick in West-Brabant. Rik en Mike hebben zich er allang bij neerlegt, veel keus hebben ze ook niet. Dus de jongens zijn maar bezig om volle bak Sefa te blazen via de aux-verbinding. Deze loopt in Erik’s zijn auto via vreemde bochten, dus bij elk hobbeltje wordt de verbinding met wat ruis verbroken. Dit kan de pret niet drukken en iedereen stuitert door Brabant heen. Om na een autotocht van ruim anderhalf uur eindelijk toch maar thuis te komen. Voor de meeste van ons was fietsen naar huis achteraf sneller geweest. Maar ach een autotocht met dit broederschap, waarom ook niet.