Nu we bezig zijn is het deze zomer direct tijd om vaart te maken. Het etentje in Bladel is pas net achter de rug of de volgende staat alweer op het punt te beginnen. De keuze is vandaag aan Mike, dus er mag weer in Eindhoven gegeten worden. Het belooft voor het restaurant geen goede voorbode te zijn, want het laatste restaurant die Mike heeft uitgekozen is net failliet verklaard. Des te meer de kans om onze blog heel de avond te promoten in de hoop op een betere uitkomst voor het restaurant van de dag. Vandaag gaan we een ware experience beleven, want we gaan eten in kunsthal de Kazerne. De avond begint al lekker, want het regent vandaag afmeldingen in ons gezelschap, ziek zwak misselijk we horen alles voorbijkomen. Dus ons tafelbroederschap is vandaag gereduceerd tot een viertal. Ons kennende zal het echter de pret niet drukken.
Wat is eten in Eindhoven zonder eerst speciaal bier te drinken bij de Van Moll brouwerij? Nou wij weten het niet. Dus er wordt al snel de keuze gemaakt om hier te beginnen. Het is ondertussen een halfjaarlijks ritueel geworden en tot onze verbazing is wederom dezelfde tafel vrij. Al vrij snel vinden de bieren en nootjes de gang naar onze monden. Sander heeft er vandaag helemaal zin in en hij drukt de speciaal biertjes achterover alsof het kraanwater is. Het is toch al echt een paar weken dat we elkaar niet hebben gezien. De tijd bij Van Moll wordt hierom goed gebruikt om even bij te kletsen. Maar naar een uurtje moeten we toch echt gaan haasten naar het restaurant. Gelukkig ligt het om de hoek, dus het is maar een kleine voettocht naar de Kazerne. Daar aangekomen, blijkt het echter wel iets moeilijker om de ingang te vinden. We nemem de toeristische route naar binnen en hierom hebben we een mooie tocht gemaakt door de kunsttuin. Om vervolgens binnen te komen via een zijdeur bij de Kazerne. Voor ons ligt een mooie kunsthal, waar middenin een waar restaurant uit de grond is gestampt. Mooie artsy omgeving, het is nog even onwennig. Maar zodra we aan een tafel zijn gezet zitten we weer ouderwets in ons element.

De tafels staan letterlijk midden in de kunsthal. Terwijl wij plaatsnemen aan onze tafel geven we onze ogen goed de kost. Om ons heen hangen een aantal doeken, die het restaurant enigszins afschermen van de kunstvoorwerpen. Maar er is toch genoeg ruimte om de eerste kunst in ons op te nemen. Direct nadat we neer zijn gezet krijgen we bezoek van onze serveerster, we worden direct overvallen met de vraag of we Engels spreken. Want onze serveerster kan namelijk geen Nederlands. Voor ons als wereldse jongemannen is dit natuurlijk geen probleem. De wijn wordt besteld en omdat onze magen beginnen te knorren bestellen we ook maar direct wat brood. Dit brood is echt heerlijk, lang geleden dat we zulk lekker brood hebben ontvangen in een restaurant. We worden direct happy, want als dit garant staat voor de rest van de avond belooft het veel goeds. De wijn wordt door een andere ober gebracht en tot onze verbazing spreekt deze man ook geen woord Nederlands. Na wat rondvragen komen we er al snel achter dat er veel studenten van de Design academy hier werken, vandaar de internationale bediening hier. We kiezen voor ons gebruikelijke 4 gangen menu en we wachten rustig af wat de avond ons gaat brengen. In zo'n mooie locatie moet het wel een genot worden om te eten.
Over het eten kunnen we heel erg kort en krachtig zijn. Het was heerlijk. We hebben alle vier heerlijk zitten te smikkelen, helaas hebben we niet meer echt onthouden wat we allemaal hebben gegeten vandaag. Mike dacht even dat hij gegrilde ravioli kreeg en begon direct de ober aan een kruisverhoor te onderwerpen over hoe je in hemelsnaam ravioli grilt. Echter Mike wordt wat ouder en verstond het gewoon verkeerd, het was gevulde ravioli. Verder bestond het eten uit veel wijn, heel erg veel wijn. Onze serveerster begreep niet helemaal dat ze glazen ook half vol kon schenken, en het wijnmenu bestond dus uit een 4 flessen wijn die ze verdeelde over onze glazen. We kregen dus 4 flinke emmers met wijn te verwerken, dit samen met de speciaal biertjes die we vooraf al genuttigd hebben zal misschien bij dragen aan het feit dat we niet helemaal meer precies weten wat we gegeten hebben. Maar het was heerlijk, dat weten we nog wel.

Eten in een kunstgalerij staat ook meteen gelijk aan een nieuwe ervaring voor ons. Wat dit precies inhoudt weten we nog niet precies, totdat Erik halverwege de avond terug komt van de wc. Hevig lachend en met een video van een tepel op zijn telefoon. Iedereen die hierna naar de wc is gegaan is terug gekomen met een foto of video van een ander kunstvoorwerp uit de hal. We vermaakten ons hier zo goed mee dat we helemaal de tijd vergeten. We hebben heel de avond veel plezier gehad met zijn allen. Nogmaals dit kan ook komen door de bloemenvazen met wijn die we ontvangen van de serveerster. Het eten was genieten en zo ook weer voorbij. We hebben gelukkig de tijd genomen om na het eten nog even uitgebreid na te tafelen.
Hier hebben we de diepere dilemma's van het leven behandelt, vragen als "laat je het licht aan tijdens de seks?" En voor de brildragers onder ons "hou je je bril op tijdens de seks?" Mike is bijzonder openhartig over zijn vrijgezellen bestaan en wat hem allemaal overkomt. We behandelen alles, vragen die we niet vaak en public behandelen, maar nu zonder problemen werden besproken aan de tafel. Had ons nog een fles wijn gegeven en we zorgen voor wereldvrede op aarde. We zijn in een bui die alle problemen kan oplossen. Alle obers, serveerster en gastvrouwen worden aan een vragenvuur onderworpen, waar komen ze vandaan? Waarom zijn ze hier aan het werk? Wat vinden ze van Nederland of Eindhoven? We zijn in een praatgrage bui. Het restaurant is langzaam aan uitgestorven, dus we hoeven ons ook niet meer echt in te houden. Mike begint weer de blog te promoten in de hoop dat we vanavond op een fikse korting kunnen rekenen als foodinfleuncers. Helaas zit dit er niet in. Tijdens het natafelen worden we nog wel verrast door een geweldig kaasplankje. Dit waren we al helemaal vergeten, want het is schijnbaar heel moeilijk om de viergangen bij te houden. De kaas is net als zo vaak weer subliem. Na de kaas is het toch echt tijd dat we de kunsthal gaan verlaten.

Na een kort overleg buiten besluiten we ons toch nog maar even onder te dompelen in het Eindhovens uitgaansgeweld. We belanden al snel in de Irish Pub, waar het gelukkig niet heel druk is. Er staat voor de verandering een obscure rockband hard te gaan, wat voor ons ook het startsein is om hard te gaan. Het bier vloeit rijkelijk en al snel zijn we een aantal van ons kwijt. Erik is "even" wat bekenden opzoeken en verdwenen. Sander is een diepe discussie geraakt met de drummer van de rockband. Waar het precies over gaat weet Sander de dag later ook niet meer. Erik komt weer vanuit het niets tevoorschijn en we besluiten toch maar snel om richting het station te lopen om nog op tijd thuis te komen. De rest van de avond en terug naar huis is een grote waas. Iedereen heeft de volgende dag gaten in zijn geheugen. Als of we gisteren zijn wezen eten in een groot vergiet, alles wat in ons opkwam is net zo snel weer weggevloeid. Wat rest zijn een paar vergeten foto's op onze telefoons. Foto's van tepels en kunstwerken zonder context. Dit alles maakt het herinneren van deze avond ook niet bepaald makkelijker. Maar we geven gewoon de schuld aan Tim en Nick voor het afzeggen, zij zijn onze rem. Zonder hen wordt de avond dus een kunstwerk van vergetelheid in een waas van alcohol. We moeten maar snel weer een nieuwe datum prikken voor ons volgende diner.