Panjoel @ Hermitage Het Boshuys

De drukke decemberperiode staat voor de deur. Niemand heeft in deze periode van het jaar tijd. Dus is het noodzaak om voor deze periode nog eenmaal te ontspannen en hoe kan dat nou beter dan met een heerlijk etentje. Over het eten van vandaag weten we niet veel. Sander heeft niet veel losgelaten. Alleen dat we gaan naar een Hermitage, wat dat precies inhoudt in nog wat onduidelijk. En dat we mogen gaan eten in Oisterwijk, ook wat dat inhoudt is wat onduidelijk. Sander heeft aangeboden voor een aantal van ons te rijden, wat het alleen maar makkelijker maakt.
Mike heeft na het werk geen zin meer om naar huis te gaan, dus hij regelt Rik om even wat bij te praten onder het genot van een speciaal biertje. Er wordt afgesproken in Best en aangezien er in Best niks meer te beleven is, wordt er maar gekozen voor FF Anders. Bij binnenkomst van de jongens wordt direct dwingend gevraagd of ze voor vanavond gereserveerd hebben. Hier wordt door Mike afwijzend op geantwoord, al snel blijkt ook dat dit geen probleem is. Want op twee andere tafels na is het volledige restaurant leeg. Dus waarom de vraag wordt gesteld is een groot mysterie. De speciaal biertjes komen op de tafel staan, de bitterballen volgen al snel. Ondanks de dwingende vraag is iedereen tevreden.
Sander is onderweg naar Best om Rik en Mike op te pikken. Alleen hierna blijft het vrij lang stil, hij zou voor een kerk staan. Maar er is nogal wat onduidelijkheid of Sander na het restaurant komt, of dat Rik en Mike naar Sander toe moeten komen. Het helpt in deze situatie natuurlijk niet mee dat er niet gebeld kan worden naar Sander. Want zodra zijn telefoon een video-oproep krijgt crasht ie. En helaas voor Sander kent Mike op dit moment geen andere manier van bellen meer. Het duurt even, maar opeens staat Sander midden in het restaurant. Hij eet snel de laatste nootjes op en de jongens kunnen op pad. Onderweg naar de auto komt Sander op het geniale idee om nog wat bvo te scoren. Beste idee van de avond, Mike kan geen koud bier vinden in de winkel, dus stormt het magazijn binnen. Ondertussen hebben Sander en Rik veel plezier in de winkel met ginger ale. Nadat er koud bier is gevonden, plus een sixpack voor de terugweg kan de reis verder worden gezet. De reden dat er zo om ginger ale wordt gelachen, is omdat we nu onderweg zijn om onze favoriete ginger op te pikken. Zodra Erik in de auto stapt krijgt hij direct het blik in zijn handen geduwd. De beste jongen heeft geen idee wat hem overkomt, maar snel verblijden we hem toch maar met een koud gele rakker. Wat vervolgens volgt is een godswonder, onze eigen lopende GPS, Sander vind zonder moeite door de achterweggetjes de weg van Oirschot naar Oisterwijk. Zonder te blikken of blozen slaat hij de ene landweg na de andere in, om uit de bossen te voorschijn te komen exact bij ons restaurant, Hermitage het Boshuys in Oisterwijk. Erik, Mike en Rik zitten alle drie volledig flabbergasted in de auto. Hoe kan Sander dit toch klaar spelen? Erik is helemaal met stomheid geslagen dat hij besluit om zijn lege blik met bier maar tegen Sander zijn auto aan te gooien.

Bij binnenkomst worden we direct welkom geheten door de gastvrouw. Die leidt ons naar een tafel midden in het restaurant. Maar dan ook echt midden in het restaurant. Op een verhoging zodat iedereen ons kan zien en horen. Tim en Nick zitten hier al lekker gezamenlijk te wachten op ons en te genieten van een lekkere alcoholvrije versnapering. Want naast Sander zijn ook Tim en Nick op eigen vervoer naar het restaurant gekomen. Dit zal dus een rustig avondje gaan worden, met de helft van het gezelschap aan de fris. Maar voordat we kunnen gaan eten moeten we nog wel even snel een flesje wijn gaan nuttigen. De gastvrouw stelt alle vragen aan Erik, wat voor soort wijn? Waar moet ie naar smaken? Terwijl ze dit allemaal aan Erik vraagt, kijkt ze wel indringend Mike aan. Wat voor een beetje een ongemakkelijk gevoel zorgt bij laatstgenoemde. En om alles nog wat ongemakkelijker te maken zat er net echter Mike een erg creepy kerstman onder een kerstboom naar die jongen te staren. We hopen maar dat het een pop is, maar dat merken we wel als we binnenkort in onze slaap achterna worden gezeten door deze monster van een pop.

Nadat we van alles zijn bekomen, begint de wijn langzaam te vloeien en wordt het tijd om een keuze te maken voor het menu. Tim zit al maandenlang te zeuren om een wildmenu, dus hij moet vandaag wel helemaal los kunnen gaan. Tot onze verbazing gaat iedereen aan het wildmenu. En met iedereen bedoelen we, iedereen behalve Tim. Want hij gaat vandaag aan de vis ala carte. De beste man zeurt al letterlijk maanden aan onze koppen voor een wildmenu. Zodra het buiten ook maar een beetje donker begint te worden, wil hij een wildmenu. Maar nu hij de kans heeft om los te gaan met wat wild, laat hij de kans liggen. Na alle wijn is het ook tijd voor Mike om eens naar de WC te gaan. Direct wordt hij door Rik op het hart gedrukt om langzaam de deur open te doen omdat er een trap achter ligt. Uiterst behoedzaam gaat Mike te werk, om er achter te komen dat de trap pas aan het einde van de gang ligt. Rik lachen, Mike huilen.
Het eten was wild. Erg wild. Wat het allemaal precies is weten we eerlijk niet eens meer. Wat wildpate, wat vis als tussengerecht en wat wild als hoofdgerecht. Zelfs de kaasplank was wild. Maar het eten was genieten. Het ambacht van het juiste eten bij de juiste locatie vinden heeft deze chef tot in de puntjes onder controle. Het eten is exact zo als je bij een hermitage zou verwachten. Wild, lekker met volle smaken.
Omdat wij zo'n mooie centrale positie hebben gekregen vallen we flink op. De wijn begint meer en meer te vloeien en langzaam aan wordt de praat ook iets harder. Direct langs onze tafel zit een gezin lekker een verjaardag te vieren, vader, moeder en 2 dochters. Al snel volgen dus de blikken naar de tafel langs ons. De hoofdgebaren volgen niet snel later. Ook de eigenaar volgt niet snel later met het verzoek of we het iets rustiger aan kunnen doen. Vooral Rik wordt hierbij even persoonlijk aangesproken. De jongen heeft nu eenmaal als kind een bas in geslikt die alleen maar te horen is als hij gedronken heeft. En gedronken hebben we ondertussen. Het wijnmenu met de pilsjes vooraf beginnen langzaam wel slachtoffers te eisen. Mike en Rik hebben echt veel plezier. Plezier met het leven, plezier met zichzelf.
De eigenaar doet nog wat moeite om een rondgang te doen door het restaurant. De beste man heeft alleen in het verleden iets teveel van zijn eigen keuken genoten en heeft de omvang van een vrachtwagen. Zijn broek moet door 2 rode bretels omhoog gehouden worden. Dus de rondgang wordt al snel afgebroken om kortademig weer neer te ploffen op zijn barkruk. Maar niet nadat hij toch nog even bij onze tafel is langsgekomen om te kijken hoe het met zijn luidruchtige tafelgasten gaat. En wij gaan nog steeds fantastisch. Dat heeft hij ook al snel door.

Na de kaas wordt het toch echt tijd om nog even na te tafelen. Mike wil nog perse een whiskey na, al snel wordt er naar de eigenaar geroepen dat het een rokerige whiskey moet zijn. De eigenaar roept net zo hard terug dat ie maar even moet komen kijken bij de whiskey display. Dit gaat zo een aantal keren op en neer totdat Mike eindelijk door heeft dat ie toch echt zal moeten opstaan. Terwijl Mike zit te genieten van zijn glaasje begint er een afgesloten zaal leeg te lopen. Deze zaal zit tot de nok toe gevuld met ouderen. Maar dan ook echte ouderen. Erik is direct zo galant om wat oudere dames te helpen. En zo is de eigenaar toch nog happy dat wij er zijn. Jassen worden dichtgeritst, rollators worden vastgehouden. We zijn ineens de galante heren die we kunnen zijn. Niet veel later kiezen wij er ook maar voor om te vertrekken. Het eten in Oisterwijk was een ervaring. Het opstaan de volgende ochtend was voor twee mannen ook een hele ervaring. Met een knallende hoofdpijn wordt er in de app gedeeld dat we toch samen weer genoten hebben. Geen diepzinnigheden vandaag, slechts hoofdpijn.