Het najaar is weer begonnen en dat betekent helaas ook weer extra corona maatregelen. Maar vlak voordat we wederom in een golf van besmettingen komen gaan we nog snel even uit eten. De meesten van ons zijn erg blij, want we mogen weer eens in Eindhoven gaan eten. Geen verre fietstochten of barre tochten richting de randstad. Gewoon heerlijk lokaal genieten van flink wat drank en heerlijk eten. Mike heeft van het begin geen geheim gemaakt waar we vanavond worden verwacht, namelijk in Bistro Sophie.
We hebben pas laat een tafeltje gereserveerd, maar daar willen we allemaal niet echt op wachten. We hebben dus maar lekker op tijd afgesproken om in Van Moll ons alvast tegoed te doen aan een flink aantal speciaal biertjes. Voor ons allemaal erg verrassend dat de persoon die het verste moet rijden, ook als eerste aanwezig is. Maar snel na Tim arriveren Rik en Mike. De komende uren druppelt het gezelschap allemaal binnen bij Van Moll.
Nieuw aan uitgaan in corona tijden is de QR code die netjes gescand moet worden, we vergeten het allemaal. Maar het barpersoneel van Van Moll is gelukkig zo aardig om ons eraan te herinneren. Niet veel later staat de tafel vol met lege glazen borrelhapjes en kaas. Als snel is het er erg gezellig. Misschien wel iets te, want als we dit heel de avond moeten volhouden wordt het nog een pittige avond voor de meesten van ons.
Gelukkig is er een kleine voettocht naar Bistro Sophie. De frisse neus halen doet de meesten van ons toch wel weer goed. Even de benen strekken, het bloed door je lichaam laten lopen, voordat we ons weer een aantal uren kunnen volgooien met eten en wijn. Bij Bistro Sophie wordt natuurlijk ook direct naar de QR code gevraagd, we merken wel dat er hier iets makkelijker en sneller wordt gecontroleerd. Ons maakt het allemaal niet meer uit, de jassen worden letterlijk in een kapstok gegooid en we worden door de gastdame mee genomen naar de mooiste tafel van het restaurant. Schijnbaar begint "De Panjoel" wel een begrip te worden, want ook hier worden we weer op een mooie centrale plek in het restaurant gezet, recht voor de half open keuken.
Onze ober heeft grote gelijkenissen met Thierry Baudet. Maar de brabantse tongval verraad hem al snel. We kregen snel een uitleg van hem over het restaurant "de wc is daar zo" en een heerlijke witte wijn om de avond echt mee te beginnen. Terwijl wij nog aan het bijkomen waren van de voettocht begon de brabantse neef van Thierry Baudet al met inkakken is bijpakken. Dus hij wist precies wat voor publiek hij vandaag mocht bedienen. Wij blij, tot de dag van vandaag weten we niet of hij er ook echt blij mee is. Elke keer als hij aan de tafel komt is er toch een berg zenuwachtig gedoe.
Maar bovenal was het eten weer eens heerlijk, van de amuses tot het kaasplankje aan het einde. Het eten was echt weer de ster van de avond. De gerechten kwamen allemaal in een lekker tempo uit de keuken en de wijnen volgen elke keer direct. Helaas is onze ober een keertje te snel en krijgen we een rode wijn geserveerd die bij het volgende gerecht hoort. De ober probeert zich nog te redden door de glazen snel op te halen.
Mike heeft dit echter al door en gooit de rode wijn snel achterover om dubbel van deze wijn te genieten. De wijnen waren sowieso wel een bijzondere ervaring. Bij het voorgerecht, een florelpasta met aspergeschuim krijgen we een hemelse witte wijn waar een grote 22 voorop staat. Bij de kabeljauw een witte wijn waar een 44 voorop staat en bij het vleespasteitje een rode wijn waar 66 voorop staat.
Voor de ober is het dus haast idiootproof gemaakt, toch is hij nog de fout in gegaan. Ik moet eerlijk toegeven, na alle speciaal bier en wijn is ons geheugen weer aardig troebel geworden. Dus we hebben de foto's moeten gebruiken om te achterhalen wat we nou ook alweer precies hebben gegeten.
Wat ons nog wel bij staat is dat we heerlijk aan het nippen van de wijn waren en de basstemmen weer heerlijk naar boven komen aan het einde van diner. Het is natuurlijk ook het moment dat we even heerlijk los kunnen gaan. Net als we het over geiten hebben, de tinderervaringen van Mike en een klein sprongetje maken naar marriage seks neemt er op het tafeltje langs ons een stel van middelbare leeftijd plaats.
Als snel wordt deze tafel herindeelt zodat ze beide naar ons kunnen kijken terwijl wij los gaan. Het restaurant begint langzaam leeg te lopen en de praat wordt alleen maar harder. Gelukkig heeft de MILF dus ook lekker kunnen genieten van onze praat en hopelijk nog wat ideeën op gedaan voor de avond.
Hiernaast is het ook tijd voor serieuze zaken, bijna komt de 25ste keer Panjoel aan de beurt en dit willen we allemaal grootst aanpakken. Verschillende plannen passeren de revue en snel ontstaat het idee om de 25ste keer internationaal te gaan. Reizen, eten en wat langer samen zijn. Voor de meeste ook een moment om even een paar dagen de kinderen te ontvluchten. We kijken er nu al naar uit. De laatste slokken wijn worden achterover gegooid zodat we nog even snel uit kunnen in de stad.
Er geldt natuurlijk nog steeds een sluitingsklok voor de horeca dus we moeten opschieten. En waar kunnen we dan beter naar toe gaan dan de buren van Bistro Sophie, de Gaper. Als er een horecatent tegenwoordig een status heeft in onze groep van is het wel de Gaper.
Alleen maar omdat Bernd hier altijd naar toe ging om oude vrouwen aan de haak te slaan. Binnen bij de Gaper bleek het alleen helemaal vol te staan met studenten, niks voor ons dus. Als snel wordt dus de keuze gemaakt om Bernd maar even te videobellen om hem op de hoogte te stellen van het verval van de Gaper. Door het lawaai binnen is het gelukkig een gesprek waar we alleen maar in schreeuwen en we elkaar niet verstaan.
Precies een juist gesprek dus voor ons aan het eind van een dag heerlijk drinken. We eindigen al snel buiten op het terras om van de laatste warme avonden van het jaar te genieten. We kunnen even toekijken hoe iemand zijn pinpas in een put laat vallen om vervolgens met zijn hand in het riool te duiken. Hij vind zijn pinpas, veegt de poep er even vanaf en steek hem in zijn zak. Zo'n avond was het dus bij de Gaper.
Rond 12en gaat alles sluiten, dus worden we vriendelijk verzocht om toch maar naar huis te gaan. Een aantal jongens moeten de trein nog halen, een aantal jongens moeten nog naar huis fietsen. Degene die de trein pakken staan helaas dronken voor een dichte Smulders. Niks meer om te snacken tijdens de reis naar huis. Dion heeft tijdens zijn fietstocht iets meer geluk en vind nog een friettent waar hij een dürüm kan scoren. Het niveau van deze friettent dürüm laten we even in het midden.
In deze onzekere tijd van Corona geeft ons tafelgenootschap ons allemaal vastigheid. Ook de komende keren weer. We weten niet wanneer het weer mogelijk is. We weten nog niet hoe het dan mogelijk is. Maar een ding weten we wel allemaal zeker. De gezelligheid die we samen hebben is ongeëvenaard. En het vooruitzicht om weer samen te zijn houdt ons allemaal op de been in deze moeilijke periodes.