Het is alweer een maand geleden dat we in beperkt groepje hebben gegeten, maar nog voor de drukke decembermaand begint willen we er nog een etentje doorheen jagen. Dit doorheen jagen betekent ook voor de jongens uit het zonnige zuiden dat we mogen afreizen naar de randstad. Omdat Tim weer aan de beurt is om het restaurant uit te kiezen. Hij heeft vandaag gekozen voor een restaurant in Scheveningen. Wat een flinke reis voor sommige inhoudt. De week is er door Mike besloten om eerder te gaan om ook nog even een kleine trip naar het strand te kunnen maken. Lekker uitwaaien enzo.
Mike heeft hier alleen zelf het meeste spijt van omdat hij de dag ervoor flink is doorgezakt en geveld is door een flinke kater. Met pijn en moeite heeft hij zich bij elkaar geraapt om mee te gaan. Doordat Mike geveld is door een kater en Rik heeft aangeboden heen te rijden betekend dit helaas ook geen BVO voor de heenreis. De heenreis die alleen maar langer lijkt te worden. Gelukkig staat zelf op een zaterdagmiddag heel de binnenstad van Den Haag vast dus kan er slechts stapvoets gereden worden. De sfeer in de auto wordt hierdoor alleen maar beter, goed wat hebben we er zin in.
Eenmaal in Scheveningen aan gekomen blijkt het restaurant niet aan het strand te liggen, maar in de haven van Scheveningen. Toch wordt er even een omweg genomen naar het strand. Nou blijkt dat er in Scheveningen twee soorten strand zijn, een met de boulevard en de pier, vol leven, barretjes en restaurants. En een richting het zuiden waar niks is in de winter. Letterlijk niks, een groot zwart niks. Twee keer raden op welk strand wij stonden...
Na een aantal minuten in de absolute november duisternis gestaard te hebben wordt toch maar besloten om weer een rechtsomkeer te maken en naar het restaurant te gaan. We komen er wel een half uur te vroeg aan. Maar vaak zijn we net te laat, dus we compenseren nu voor de komende maanden. Na een klein voettochtje staan we opeens bij Catch by Simones, het visrestaurant waar we vandaag mogen genieten.
Bij binnenkomst worden we meteen verwelkomd door de blikvanger van het restaurant, de open viskeuken. Het blijft alleen wel een vreemde plaats om deze half in de garderobe te plaatsen, maar iedereen ziet hem wel bij binnenkomst. Mike en Rik hebben al snel oog voor andere zaken in het restaurant. De eigenaar heeft over het algemeen kritisch naar zijn aannamebeleid gekeken en er lopen alleen maar mooie vrouwen in de bediening. Eenmaal bij het tafeltje gekomen zitten deze jongens dus ook direct op de juiste plaats om heel de dag hier het overzicht op te hebben. En hier hebben ze geen spijt van, tegenover het tafeltje zit een trap naar het tweede gedeelte van het restaurant en Mike en Rik hebben hier een perfect uitzicht op. Heel de avond zitten ze te glunderen van plezier en worden er regelmatig flinke zuchten los gelaten door de jongens.
Natuurlijk kunnen we niet beginnen zonder een heerlijk flesje wijn vooraf. Sander dacht even lekker te genieten van een Rivella, alleen dat kennen ze blijkbaar niet in Scheveningen en wordt dus niet gevonden in de bar. Terwijl we aan het genieten zijn van ons wijntje komt onze serveerster de menukaart brengen en hier verschieten we wel een beetje. Helaas is er gekozen om deze in formaat krant af te drukken. Veels te groot voor aan tafel te lezen, volledig onhandig. En als je hem openklapt ook maar half vol. Het idee is leuk, uitvoering is onpraktisch.
Terwijl we bedenken wat we willen eten blijft Mike maar zijn ogen uitkijken naar alles wat er rondloopt. Blij dat die jongen een bril op heeft, anders waren zijn ogen eruit gevallen. Helaas staat er geen verrassingsmenu op de kaart dus wordt er weer eens voor het eerst in tijden een ouderwets a la cart gegeten. Nadat we besteld hebben komt Tim nog met heerlijk goed nieuws voor ons allen. Alleen wordt dit weer bruut verstoord doordat er weer een nieuwe fles wijn wordt gebracht. We blijven vandaag gewoon lekker traditioneel aan een wijn, een keertje wat anders, maar niet minder lekker. Als het voorgerecht komt zijn we toch allen wel een beetje onder de indruk. Normaal worden we vaak verrast door kleine porties, nou daar wordt bij Catch by Simones ook niet aan gedaan, voorgerecht is heerlijk groot. Zeg maar echt flink voor een voorgerecht.
Mike begint na het eten hiervan eindelijk weer volledig mens te worden en de gesprekken komen ook weer tevoorschijn. Naast ons wordt het tafeltje ook bezet en we worden nog door twee olijke mannen gewaarschuwd dat zij toch wel wat lawaai kunnen maken. Al snel blijkt dat al dit lawaai snel verbleekt met de basstemmen van onze groep. En dan wordt er vandaag nog wel rustig aan gedaan. Ze hebben een dronken basstem van Rik of Tim nog nooit mee gemaakt, wat misschien maar goed ook is. Erik is alweer snel opzoek naar de wc. Hij is helaas geboren met een kleine blaas, wat voor de meeste ook wel fijn is. Regelmatig zwerft hij als eerste door een restaurant opzoek naar de wc. Vandaag is het niet anders, al snel wordt hij door ons naar de tweede verdieping gestuurd omdat de wc daar wel zou zijn. Erik komt echter al weer snel naar beneden afdruipen de wc zit namelijk in de kelder. In deze kelder zit nog een kleine verrassing, niet alleen de viskeuken is wegstopt. De grote kreeftentank is ook weggestopt, namelijk onder de trap naar de wc. Jammer dat ze dit niet gebruiken als eyecatcher (by Simones) maar wegstoppen onder een trap. Gemiste kans van Simone.
Dion is nog steeds hersteld van rugproblemen en na hele verhalen over paardenmassagehulpmiddelen is hij nu overgestapt op een soort van accupuntuur gecombineerd met electrische schokken. De precieze uitvoering hiervan laten we even in het midden, maar het klinkt allemaal heel spannend. Maat belangrijker het gaat langzaam beter en hij houdt het etentje vandaag zonder problemen vol. Sander als rugprobleembroeder van Dion besluit daarom maar samen om met hem de vangst van de dag te delen, samen krijgen ze een heerlijke grote Dorade. Tim gaat aan een flinke zeevruchtenschaal. Al snel blijkt dat Tim zijn ogen wat groter zijn als zijn buik. Want hij begint al direct eten aan te bieden aan de rest. Eerlijk gezegd, het is voor Tim ook echt een flinke schaal, vol heerlijke krab, mosselen, kreeft en schaaldieren. Het breken van de kreeftenpoten is voor Tim nogal een opgave, want de kreeft vliegt al snel rond heel de tafel. Wat niet echt over de tafel heen vliegt is de wijn. Onze ober legt de fles steeds direct na het inschenken in een wijnkoeler op afstand. Hierom zitten er een aantal van ons regelmatig met een leeg glas voor zijn neus wat natuurlijk weer geklaag op levert. Mike en Rik klagen niet veel, want zitten nog steeds flink om zich heen te staren. Erik wordt hier langzaam nieuwsgierig naar en klimt bijna over de tafel heen om aan de andere kant plaats te nemen om het even goed is zich op te nemen.
Na al dit eten is er natuurlijk maar één manier om te eindigen. En dat is met een heerlijke rijkbelegde kaasplank. Natuurlijk willen we hier allemaal aan mee doen, alleen Tim haakt vandaag opeens af. Waarschijnlijk denkt hij bij kaasplanken nog steeds terug aan Antonio's, de laatste keer dat hij erbij was en hoe die avond voor de meeste is geeindigd. Tim gaat dus rustig aan de creme brulee terwijl de rest allemaal aan de kaas met port gaat. Als snel volgen de planken naar de tafel. Nadat we uitleg hebben gekregen over de kazen worden natuurlijk ook snel alle randzaken besproken, roggebrood, walnootbrood, vijgen en compote. Bij compote springen er meteen een aantal pretoogjes aan en al snel volgen de verwijzingen naar Hollereer van DJVT. Het gaat direct over slaan met stokken, van tussen die ene en die andere en compote. Eigenlijk gaat het vooral over COMPOTE. Totdat er vol verbazing naar Sander wordt gekeken die in een oogwenk al zijn kaasplank met vijgen op heeft. En als andere de vijgen niet hoeven, worden die ook direct verorberd door Sander. Na het kaas beginnen we ons op te maken voor de terugreis. We hebben hiervoor nog net een beetje emotionele ondersteuning voor nodig en die wordt snel gevonden in een laatste rondje met Limoncello. Niet voor iedereen, want bij Dion staat in goed contact met zijn vrouwelijke kant en daarom zit hij aan de Likeur 43.
Snel wordt er buiten afscheid van Tim genomen om te beginnen aan de urendurende terugreis naar het altijd zonnige zuiden. Helaas nog steeds zonder BVO, maar gelukkig met Sefa. Het eten in de randstad blijft elke keer weer een flinke opgave en elke keer rijden we weer vol afkeer af naartoe. Maar elke keer zodra we compleet aan tafel zitten zijn ook al deze zorgen meteen verdwenen. Het samen zijn van dit tafelgenootschap laat alle problemen die er zijn als sneeuw voor de zon verdwijnen. Geef ons de sleutel van het land en we lossen letterlijk al problemen direct op.