De etentjes volgen elkaar momenteel snel op. Want een kleine 2 maanden na Rosalie zitten we alweer bij elkaar voor het volgende etentje. Vandaag mogen we weer in ons vertrouwde Eindhoven zijn, want Mike heeft gereserveerd bij restaurants Goyvaerts. Veel grootste verhalen over dit restaurant gehoord, dus perfect om er een heerlijk avondje van te maken. En omdat we wezens van verandering zijn doen we vandaag eens niet afspreken in Van Moll om bier te drinken. We hebben namelijk afgesproken in The Drinkers Pub. Hetzelfde idee, andere locatie.
Bij aankomst zijn Mike en Tim nogal verbaast dat er nog niemand anders aanwezig is. Maar als snel worden ze verrast door Erik en Rik. Wat blijkt deze mannen hebben dezelfde weg afgelegd als Mike en Tim, alleen 500 meter achter hen. Al snel staan er een paar heerlijke IPA biertjes voor onze neus. Niet snel daarna begint Erik zijn maag al te knorren en komt er een gigantische borrelplank aan. Hij heeft een heerlijke bitterballen proeverij besteld. Naast de traditionele en kaasbitterballen worden we ook verrast meteen bitterbal met chorizo en eentje met een soort van pesto/couscous achtig iets. Onze culinaire reis begint vandaag dus al tijdens het speciaal bier drinken. Net als de bitterballen op zijn komt Sander binnen vallen. We drinken nog snel een biertje om onze weg te vervolgen naar Goyvaerts.
Het is maar een klein stukje lopen naar het restaurant. Goyvaerts ligt namelijk midden op Stratumeind. Niet direct een plaats waar je aan denkt als je denkt aan een culinaire ontdekkingsreis, maar het is toch echt zo. Net als altijd moet Tim nog even pinnen, alleen komt hij er al snel achter dat hij zijn pincode niet meer weet. Er wordt een tweede poging gedaan alleen ook deze keer is het niet correct. Er wordt nog even nagedacht om naar huis te bellen en vrouw en dochter wakker te bellen, maar hij is toch maar zo verstandig om dit te laten. Tegelijkertijd worden we via de app al lastig gevallen door Dion die ons mist in het restaurant. Vandaag zijn we helaas wederom een 6-tal, omdat Nick er niet bij aanwezig kan zijn.
Wij snellen naar binnen om Dion niet langer alleen te laten wachten. En worden al snel welkom geheten door een fantastische gastvrouw, we worden weggestopt tegen het bargedeelte aan waar we denk ik ook wel thuis horen en niet veel later worden we al verrast door een heerlijk glaasje champagne. Je weet wel de echte champagne uit Champagne, geen goedkope Brut vandaag voor ons. Maar geweldig genieten. En genieten gaan we al meteen doen, want tijdens het drinken verrassen ze ons met een hemels assortiment aan amuses. Heel de tafel staat vol met 5 of 6 mixjes, mousjes en gelei. Allemaal fantastisch gepresenteerd, op stukken hout, in aqauriumkorrels en in schaaltjes. Naast dat het geweldig smaakt is het ook een lust voor het oog.
Na de champagne en amuse hebben we ook eindelijk de tijd om even te aarden in het restaurant. Blij dat we zijn dat we weer mogen vanavond en allen hebben we er ook echt zin in. Zin in een avond met heerlijk eten en betere wijnen. Al snel komen we erachter dat we een nieuwe sommelier hebben vandaag. Er komen hele verhalen bij de wijnen tevoorschijn, maar zodra er een vraag gesteld wordt is ze helemaal de weg kwijt. Beste manier om weer op de weg te beginnen is heel het verhaal opnieuw te vertellen. Alsof je de stekker uit een computer trekt en even wat seconden wacht om hem weer op te starten. Zo worden hele IT problemen in de wereld opgelost en zo gaat onze sommelier er ook mee om. Maar we kunnen er om lachen en we hebben de tijd vanavond. Al snel zitten we heerlijk te genieten van de wijn en om ons heen te kijken. Dion komt er al snel achter dat er 1 stel waarschijnlijk ruzie heeft of iemand van het koppel last heeft van het resting bitch syndroom. Want ze kijkt echt heel erg vies heel de avond. Mike heeft al snel oog voor het andere schoon in het restaurant en geeft zijn ogen weer ouderwets de kost.
En net als zoals verwacht hebben we genoten van echt geweldig eten. Door de volle glazen met wijn die we kregen van de sommelier is het geheugen een beetje wazig, maar wat we wel weten is dat het lang geleden is geweest dat we zo'n culinaire avond gehad hebben. Goyvaerts heeft misschien nog geen ster, echter met dit niveau zal het niet lang meer duren. Wat ook niet lang op zich liet wachten is baldadige Rik. Hij komt er al snel achter dat het sfeerlampje op tafel in sterkte is aan te passen. En natuurlijk maakt hij er weer een volledige disco van. Fel, zacht, hard of uit, het lampje begint onder zijn aanvoering weer heerlijk te flikkeren.
Maar dat accepteren we langzaam maar van die jongen. We zijn niet anders gewend. En net als zo vaak vliegt deze avond ook voorbij. Zo snel dat er opeens iemand aan onze tafel staat om aan Tim te vragen wanneer hij naar huis moet. Schijnbaar heeft hij ergens iemand op de hoogte gesteld dat hij nog een wereldreis naar de randstad moet maken. En zoals alles deze avond perfect tot in de puntjes is geregeld houden ze ook hier rekening mee. Al snel kom dus de laatste gang eraan.
En net als zo vaak is onze laatste gang een heerlijk assortiment van kazen. We zijn even verbaast dat er een lege lepel op ons bord ligt. Sander heeft al direct de angst in zijn ogen dat ze de compote vergeten zijn. Maar al snel blijkt dat ze aan de tafel de laatste kaas uitserveren. Een zogenaamde lepelkaas. Als Mike navraagt waarom dit een lepelkaas heet krijgt hij het teleurstellende antwoord "omdat het op een lepel ligt". Helaas zat hier geen diepere betekenis aan vast, maar was het gewoon een romige kaas geserveerd op een lepel. Na de kaas moet Tim naar de trein gaan rennen en vliegt dus snel de deur uit. Voor ons het moment om weer te gaan genieten van een heerlijk glaasje whiskey. En als zovaak volgt na het glaasje whiskey nog een extra glaasje met limoncello om de avond helemaal af te sluiten. We wisten al van te voren dat het een prijzigere avond zou gaan worden, maar het belangrijkste is dat we onder de prijs van Woods in Leiden zouden blijven. Het heeft wat moeite gekost en het lange natafelen heeft zeker niet geholpen, maar we blijven er een paar centen onder zitten. Aan Tim dus nog steeds de illustere eer om het duurste etentje gehost te hebben.
Als we het restaurant verlaten nemen we direct afscheid van Dion die zijn fietst aan de andere kant van de stad heeft geparkeerd. Op dit moment zijn we allen nog van plan om linea recta naar het station te gaan, omdat over een klein half uur de laatste trein voor velen naar huis gaat. Echter overweg op stratum moeten er nog even een paar kleine pitstops gehouden worden. Eerst moet er even samen gebruik gemaakt worden van een plaszuil. Terwijl we op elkaar wachten ziet Mike een bouwlamp en een stekker liggen en haalt deze natuurlijk uit elkaar. Om hier direct spijt van te hebben en vier grote beveiligers in zijn nek te hebben of hij het wel niet snel wil herstellen. Gelukkig is alles met een lach goedgemaakt. In de tussentijd is iedereen klaar met plassen en wordt de weg naar het station vervolgt.
Helaas voor ons loopt deze weg langs de Bierprofessor en binnen enkele seconden staan we binnen. Onze eigen professor Sander staat al vooraan de bar om een biertje te bestellen en hier hebben we al snel spijt van. Want de trein vertrekt over ruim een kwartier en Sander besteld nog maar even de grootste kelk aan Brugse Zot voor iedereen. Deze halve liter aan speciaal bier moet even snel achterover gegooid worden en er wordt snel naar het station gelopen. Het snel lopen maakt met het station in aantocht plaats voor rennen en zo word de trein met enkele seconden op de klok over exact gehaald. De volgende ochtend hebben de meeste toch wel spijt van de keuze om even snel een speciaal biertje te drinken onderweg naar huis en heeft de Brugse Zot voor wat opstart problemen gezorgd bij een aantal voor ons. Maar na weer een avondje samen genieten is dit het allemaal waard.
Al snel vinden we elkaar op de app en worden de laatste quotes van gisterenavond met elkaar uitgewisseld. En wat nog belangrijker we vinden elkaar ook voor het volgende hoofdstuk van Panjoel. Er is lang en vaak over gesproken, maar over een aantal weken is het eindelijk zo ver. Dit tafelgenootschap gaat internationaal om ons culinair avontuur te vervolgen in Lissabon. We gaan ons daar onderdompelen voor een weekend van cultuur, wat biertjes en wijn. Maar natuurlijk is de hoofdredenen daar een heerlijk avondje samen zijn met geweldig eten.