Het is alweer twee maanden geleden dus vandaag mogen we weer gaan uit eten met zijn allen. Waar we gaan eten is ook geen verrassing. Erik heeft vanaf dag 1 van de daken geschreeuwd dat we naar Antonio's in Eindhoven. De beste trattoria van Eindhoven en omstreken en misschien nog wel belangrijker, een van de grondleggers van dit tafelgenootschap. Voordat er een broederschap bestond, voordat er een blog bestond zijn we hier al eens in een beperkt gezelschap geweest. En wat we nog van die avond weten is fantastisch eten, in een geweldige ambiance. Dat samen met een berg limoncello maakte het een onvergetelijke avond waar nog regelmatig aan terug wordt gedacht.
Maar voordat we vanavond beginnen regent het al afmeldingen. Dus helaas zijn we vandaag wederom met een beperkte groep. Dat Dion er niet bij is zijn we eigenlijk wel gewend. Sinds dat deze jongen afgelopen jaar zomer zich officieel bij ons tafelbroederschap heeft gevoegd, is hij er vaker niet dan wel bij geweest. Maar we weten welke potentie er in die jongen aanwezig is. Dus we accepteren het maar. Ook Sander laat vanavond verstek gaan, maar die heeft tenminste wel een geldige reden.
Tim heeft vandaag wederom OV problemen. Het laatste etentje in Boxtel heeft hij niet gehaald hierdoor, maar vandaag met een flinke wereldreis door Nederland en een bijna vier uur durende treinreis komt hij net nog op tijd aan bij de Trafalgar Pub waar we hebben besloten te verzamelen. In de pub vinden al snel een paar heerlijke IPA's onze kant op. Erik gaat traditiegetrouw aan de leffe blond. Waarom weten we ook niet, maar hij wordt er vrolijk van. Geen speciaal bier is natuurlijk compleet zonder een heerlijke schaal met hapjes. En aangezien we toch nog moeten wachten totdat de wereldreis van Tim is afgerond kunnen we nog even snacken.
Vanuit de pub is het even de straat oversteken naar Antonio's, dus precies op tijd lopen we het terras op. Mike heeft de afgelopen weken zijn best gedaan om de blog weer overal te pushen, blijkbaar is het bij Antonio's aangekomen, want we krijgen weer de grote centrale tafel voor de ingang van het restaurant. Mike heeft met de tafel nogal wat moeite, normaal stormt deze jongen als een van de eerste naar binnen om een mooie plek met overzicht uit te zoeken. Vandaag was hij er niet helemaal bij en komt als laatste binnen om met zijn rug naar al het moois te zitten. De jongen krijgt bijna een stijve nek van het omkijken naar al het moois aan de bar. Maar hij heeft er maar mee te leven.
Snel nadat we zitten komt de eerste fles wijn al aan tafel, het voorproeven is ook voor Mike aangezien hij over de tafel heen klimt om zijn glas onder de gastvrouw te zetten om als eerste te proeven. Maar met de heerlijke aardse tonen van de wijn zit het goed. Na de fantastische wijn is het tijd om de kaart te inspecteren, ons traditionele verrassingsmenu is er vandaag niet. Maar Erik gaat er wel even voor zorgen en nadat hij drie obers heeft aangesproken heeft hij eindelijk de juiste te pakken die er wel voor kan zorgen. Speciaal voor ons wordt er dus een verrassingsmenu gemaakt.
Snel nadat de tweede fles wijn op is komt ook de eerste gang eraan. We worden verrast met carpaccio. Tim is nu helemaal in zijn element, eten met Tim staat altijd gelijk aan carpaccio als voorgerecht. Dus hij is helemaal blij, zo blij dat hij maar direct een ronde limoncello bij de carpaccio besteld. Want dat gaat zo goed samen. De afgelopen etentjes hebben we een aantal keren Nick moeten missen en dat is meestal ook wel aan de kwaliteit van de foto's te merken. Hij begint dus meteen de tafel anders in te richten, zodat hij weer optimaal belicht is. Maar na het zien van de eerste limoncello begint hij al te steunen en puffen.
Benieuwd hoe het dus met hem gaat aflopen vanavond. De carpaccio was precies zoals je hem verwacht, fris met een heerlijke bedje van sla, pijnboompitten en balsamico. Genieten dus. We genieten ook van de wijn, wat een heerlijke witte wijn hebben we vandaag. Maar eens niet gekozen voor een wijnmenu, dus we blijven gewoon heel de avond hieraan sippen.
Na al het drinken moeten al snel de eerste mannen naar de wc en het duurt niet snel of er worden alweer kunstwerken verplaatst op de wc. De dennenappels die er staan hebben verdacht veel weg van een buttplug. Dus de foto's volgen al snel. Het is natuurlijk een beetje een terugkerend fenomeen, maar ja, wc's worden ook gewoon vaak vreemd aangekleed. We volgen elkaar allemaal niet meer helemaal goed, hierdoor worden er wat rondes met limoncello tegelijkertijd besteld. Maar dat komt allemaal wel goed.
Mike is aan de andere kant een verhaal aan het vertellen hoe erg hij momenteel wel niet bezig is om de blog te pushen. Met restaurants vernoemen en instagram uitspelen. Maar deze oude Tinder Swindler heeft momenteel een heuze snack recensent uit Hoorn gevonden. Hoe hij dit klaar heeft gespeeld weet hij zelf ook nog niet. Maar alles om de blog op een hoger niveau te krijgen, al moet hij er het halve land voor door. Bij Tim begint de lange treinreis momenteel al mee te spelen, zijn praat volume wordt alweer zodanig opgeschroefd dat zelf Rik het opvalt dat er hard wordt gepraat.
En het eten was verder weer fantastisch. Na de carpaccio kwam een heerlijke pasta met truffel. De we natuurlijk moesten combineren met de plaatselijke specialiteit limoncello. En dat was ook wel een beetje de zwarte lijn van de avond. Fantastisch eten met nog betere limoncello.
Na de pasta werden we nog verrast door echt een hemels zachte varkenswang. Echt een geweldig stukje vlees. En als dan hebben we het nog niet eens gehad over de volgende gang, als vierde gang kregen we een heerlijke ossenhaas afgetopt met ganzenlever en truffelsaus. Dit was echt heerlijk. De ganzenlever viel niet bij iedereen in de smaak, maar de fijnproevers waren aan het genieten. Er werd nog een pasta nagebracht voor bij de saus en daar hebben alleen Mike en Rik van gegeten.
Nick heeft alleen ergens op de avond op de wc zijn vleespet afgezet voor zijn klaagpet. Of het heeft te maken met zijn alcohol inname, want meneer vond zijn vlees te rood. Allemaal geklaag, maar niks aangegeven aan de ober. De beste man was ook een beetje gepikeerd toen bij het afruimen er opeens een halve ossenhaas te voorschijn kwam. Gelukkig stond er al weer snel een ronde limoncello voor onze neus om Nick te ondersteunen. Ook al kreeg hij er meer en meer moeite mee.
Na al dit geweld was er het natuurlijk tijd voor een kaasplank. Want eten met ons tafelgenootschap is pas compleet als er een kaasplank aan te pas is gekomen. Net als heel de avond was ook deze kaasplank weer genieten. Tim heeft alleen bijna niks van kaasplank aangeraakt omdat hij er een beetje klaar mee was. Nick stond alweer op het punt om zijn hoofd op tafel te leggen. Dus het ging helemaal goed.
Gelukkig kwam op dat moment onze gastvrouw tevoorschijn. Ze had natuurlijk al door dat we erg van de limoncello waren. Er moest weer een fles worden aangebroken voor ons, na de laatste ronde kregen we de rest van de fles cadeau van haar. En naar goed Italiaans gebruik moet je dat wel accepteren, en wie zijn wij om dit af te wijzen. De fles limoncello was wel een beetje de druppel die de emmer deed overlopen. Hierna is bij de meeste van ons het lampje wel uit gegaan. Maar gelukkig zijn we nog wel met zijn allen de stad in gedoken.
Wat er allemaal in de stad is gebeurd is een beetje duister. Voor ons allen was dit gedeelte van de avond een soort van zwart gat. We weten nog stukken, maar we zijn meer stukken vergeten. En hoe goed we ook gedaan hebben, helemaal krijgen we niet meer duidelijk wat we in de stad hebben uitgespookt. Wat we dan weer wel weten is dat Yvonne zo vriendelijk is geweest om iedereen exclusief Mike op te picken en naar Best te brengen. Mike is ook netjes thuis gekomen en heeft zelf bij thuiskomst zijn trui netjes in de kapstok gehangen, iets wat hij anders nooit doet. De rest is afgezet in Best, maar hoe weten we allemaal niet meer.
De volgende dag doen we samen ons best om alles weer helder te krijgen. Maar met een Rik die heel de dag in stabiele zijligging ligt en Nick die zijn eigen auto heeft versierd met het geweldige eten van Antonio's gaat het allemaal moeizaam. Maar langzaam als iedereen begint te ontwaken begint ook de avond weer duidelijker te worden voor iedereen. En samen komen we toch tot de conclusie dat het een slagveld was, maar het eten was hemels. Exact zoals we het allemaal herinneren van de eerste keer dat we er jaren geleden zijn geweest. Antonio's maakt zonder meer zijn naam als een van de betere restaurants in Eindhoven weer volledig waar.